سلامت و سبک زندگی

فارماكوكينتيك

این دارو به خوبی از طریق خوراکی جذب شده و در کبد متابولیزه می‌شود. پیوند دیازپام به پروتئین پلاسما بسیار زیاد است. نیمه عمر آن ۷۰-۲۰ ساعت و زمان لازم برای اوج غلظت پلاسمایی از راه خوراکی ۲-۰.۵ ساعت می‌باشد و از طریق کلیه دفع می‌شود.

هشدارها

۱. این دارو در مسمومیت شدید با الکل همراه با علائم حیاتی ضعیف شده، اغما شوک، گلوکوم حاد با زاویه بسته یا استعداد ابتلاء به آن، میاستنی‌گراو و انسداد مزمن و شدید تنفسی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲. بنزودیازپین‌ها ممکن است سبب بروز ضعف تنفسی در سالخوردگان، نوجوانان یا افراد بشدت بیمار شوند. در این افراد، کاهش مقدر مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
۳. مصرف طولانی مدت یا مقادیر زیاد بنزودیازپین‌ها ممکن است سبب بروز وابستگی‌های روانی و جسمی شود.
۴. پس از مصرف فرآورده‌های تزریقی، بیمار باید ۳-۲ ساعت تحت مراقبت باشد.
۵. تزریق وریدی بنزودیازپین‌ها ممکن است سبب بروز آپنه، کاهش فشار خون، برادیکاردی،‌ یا ایست تنفسی شود.
۶. هنگام تزریق بنزودیازپین‌ها، وسایل احیاء تنفسی باید در دسترس باشند.
۷. به علت بروز خطر ترمبوفلبیت، تزریق وریدی باید سرعت حداکثرmg/min۵ صورت گیرد.

عوارض جانبی دیازپام

فراموشی، اضطراب اغتشاش فکر، افسردگی روانی،‌ تاکیکاردی، و تپش قلب، آتاکسی، سرگیجه و منگی، خواب آلودگی (شامل خواب‌آلودگی در طول روز) اشکال در تکلم، بی خوابی، تحریک پذیری و عصبانیت با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

اثرات مضعف CNS و خطر بروز آپنه با مصرف همزمان فرآورده‌های حاول الکل و سایر داروهای مضعف CNS ممکن است تشدید یابد. مصرف همزمان بنزودیازپین‌ها با ایتراکونازول‌ و کتوکونازول ممکن است باعث مهار متابولیسم این داروها و در نتیجه افزایش غلظت پلاسمایی این دارو شود.

نکات قابل توصیه

۱. این دارو نباید بیش‌ از مقدار تجویز شده مصرف شود.
۲. در صورتی که پس از چند هفته، اثربخشی دارو کاهش یافت، باید به پزشک مراجعه و از افزایش مقدار مصرف دارو خودداری نمود.
۳. به عنوان ضد تشنج، دوره درمان باید کامل شود. باید دقت شود هیچیک از نوبت‌های مصرف فراموش نشود.
۴. به منظور کاهش احتمال بروز عوارض قطع مصرف دارو، مصرف این دارو باید به تدریج قطع شود.
۵. در صورت تزریق عضلانی، این دارو باید عمیقاً‌ در عضله دلتوئید تزریق شود.
۶. به منظور کاهش ترمبوز وریدی، فلبیت، تحریک موضعی و تورم، تزریق وریدی دارو نباید در ورید‌های کوچک در پشت دست یا مچ صورت گیرد.
۷. انفوزیون مداوم وریدی این دارو توصیه نمی‌شود.

اشکال دارویی دیازپام

Rectal Tube:۵mg ۱۰mg
Suryp:۲mg/۵ml
Suppository:۱۰mg . ۱۵mg
Tablet:۲mg ۵mg
Injection:۱۰mg/۲ml

مکانیسم اثر

کاربامازپین با طولانی‌کردن مدت غیر فعال ماندن کانال سدیم در سلول عصبی پس‌سیناپسی توانایی آن را برای پتانسیل عمل‌های تکراری با فرکانس زیاد کاهش می‌دهد و آزادسازی واسطه عصبی از سلول عصبی پیش‌سیناپسی را مهار می‌کند و در مجموع انتقال سیناپسی کاهش می‌یابد.

فارماكوكينتيك کاربامازپین

کاربامازپین جذب خوراکی کاملی دارد. در کبد به طور کامل متابولیزه شده و متابولیت آن دارای خاصیت ضد تشنجی است. نیمه عمر آن ۶۵-۲۵ ساعت است که با تجویز طولانی‌ مدت به دلیل القاء خود به خود متابولیسم به ۲۹-۸ ساعت می‌رسد. دفع دارو عمدتاً کلیوی است. پیوند دارو به پروتئین متوسط است. اثر ضدتشنجی دارو پس از چند ساعت تا چند روز و اثر ضد درد عصبی آن پس از ۷۲-۸ ساعت شروع می‌شود.

موارد منع مصرف کاربامازپین

این دارو در صورت بروز حملات تشنجی غائب، حملات آتونیک و میوکلونیک، انسداد دهلیزی–بطنی، اختلالات خونی(ناهنجاری در میزان آهن سرم، پلاکت و سلول‌های خون) و ضعف مغز استخوان، نباید مصرف شود.

هشدارها

۱. قطع ناگهانی مصرف دارو در بیمارانی که به این دارو پاسخ می‌دهند، ممکن است منجر به بروز تشنج و صرع شود. بنابراین، توصیه می‌شود مصرف دارو به تدریج قطع ‌شود.
۲. سالمندان نسبت به عوارض آشفتگی، توهم بلوک دهلیزی-بطنی و برادی کاردی این دارو حساس‌تر هستند.
۳. این دارو ممکن است باعث بروز لوکوپنی و ترومبوسیتوپنی، شیوع عفونت‌های میکروبی، تأخیر در التیام زخمها و خونریزی لثه شود.
۴. در صورت بروز علائم قلبی و عروقی یا بثورات جلدی یا علائم ضعف مغز استخوان، مصرف دارو باید قطع شود.

عوارض جانبی کاربامازپین

تهوع، استفراغ، گیجی، خواب آلودگی، سردرد، عدم تعادل، توهم و آشفتگی، اختلالات بینایی(به خصوص دوبینی)‌نیستاگموس، اسهال و یبوست، بی اشتهایی، بثورات جلدی گذرا، لوکوپنی، ترومبوسیتوپنی، اگرانولوسیتوز و آنمی آپلاستیک از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

نکات قابل توصیه

۱. جهت کاهش تحریک دستگاه گوارش بهتر است دارو با غذا مصرف شود.
۲. از قطع ناگهانی مصرف دارو اجتناب و در صورت لزوم مقدار مصرف دارو باید به تدریج کاهش یابد تا از بروز تشنج یا حمله مداوم صرعی جلوگیری شود.
۳. از مصرف همزمان سایر داروهای مضعف CNS با این دارو باید اجتناب شود.
۴. در صورت مصرف این دارو در موقع رانندگی و کار با ماشین آلاتی که نیاز به دقت و هوشیاری دارند باید احتیاط نمود.
۵. درصورتی که مقدار مصرف این دارو از حداقل شروع شده و به تدریج با فواصل یک هفته افزایش پیدا کند، عوارض جانبی دارو به حداقل می‌رسد.
۶. دوره درمان با دارو باید کامل شود. از مصرف بیش از مقدار توصیه شده نیز باید خودداری شود.
۷. در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود. ولی اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد از مصرف نوبت فراموش شده باید خودداری نموده و مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود. در صورت فراموش کردن بیش از یک نوبت مصرف دارو باید به پزشک مراجعه شود.
۸. به منظور بررسی پیشرفت درمان،‌ مراجعه منظم به پزشک ضروری است.
۹. در صورت نیاز به عمل جراحی، درمان اورژانسی و دندانپزشکی، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

اشکال دارویی کاربامازپین
Scored Tablet:۲۰۰mg
Sustained Release Tablet:۲۰۰ mg . ۴۰۰mg

مکانیسم اثر

هیوسین به دلیل اثرات ضد موسکارینی، باعث شل شدن عضلات صاف حفرات شکمی و لگن می‌شود.

فارماكوكينتيك

تا حدودی از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و طول مدت اثربخشی آن کوتاه‌تر از آتروپین است.

موارد منع مصرف هیوسین

 .۱به دلیل اثر گشاد کنندگی مردمک چشم، این دارو نباید در بیماران مبتلا به گلوکوم تجویز شود.
.۲این دارو در بیماران مبتلا به پورفیری نباید مصرف شود.

هشدارها

 .۱در افراد سالمند مبتلا به بیماری انسداد مجاری ادرار یا بزرگی پروستات با احتیاط مصرف شود.
.۲در موارد ابتلا به بیماری‌های زیر با احتیاط مصرف شود:

تاکیکاردی، نارسایی قلبی، انسداد فلجی روده، کولیت اولسروز و تنگی پیلور

عوارض جانبی هیوسین

بروز خشکی دهان، کاهش موقت تطابق چشم و گاهی تاکیکاردی از عوارض جانبی این دارو هستند.

نکات قابل توصیه

 .۱در طول مدت مصرف این دارو، به دلیل احتمال بروز خواب آلودگی از رانندگی و کار با ابزاری که نیاز به هوشیاری دارند، خودداری شود.
.۲محلول تزریقی این دارو را می توان با محلولهای تزریقی دکستروز و کلرور سدیم ۰/۹ درصد مخلوط کرد.

مقدار مصرف هیوسین

خوراکی:

بزرگسالان : ۲۰ میلی گرم ۴ بار در روز مصرف می‌شود.

کودکان : در کودکان ۱۲-۶ ساله مقدار ۱۰ میلی گرم سه بار در روز تجویز شود.

تزریقی: مقدار ۲۰ میلی گرم به صورت عضلانی و یا وریدی ( در اسپاسم شدید) تزریق می‌شود که در صورت لزوم پس از نیم ساعت قابل تکرار است.

شیاف:

بزرگسالان : روزی ۳-۱ شیاف در روز مصرف می‌شود.

کودکان: یک شیاف در روز مصرف می‌شود.

اشکال دارویی هیوسین

Tablet:۱۰ mg
Suppository: ۱۰ mg
Pediatric Suppository : ۷.۵ mg
Injection: ۲۰ mg/ml

مکانیسم اثر بلادونا

آتروپین، هیوسیامین و هیوسین، آلکالوئیدهای بلادونا هستند که دارای اثر ضد موسکارینی هستند و فنوباربیتال اثر تسکینی بر رویCNS دارند.

فارماكوكينتيك

متابولیسم این دارو در کبد صورت می‌پذیرد و دفع دارو بیشتر از طریق کبد صورت می‌گیرد. طول مدت اثر دارو حدود ۶-۴ ساعت است.

موارد منع مصرف بلادونا

بلادونا در صورت وجود گلوکوم با زاویه بسته نباید مصرف شود.

هشدارها

۱-احتمال بروز هیجان، اضطراب، خواب آلودگی یا اختلال شناختی به ویژه در سالمندان وجود دارد.

۲- احتمال بروز خشکی دهان و احتباس ادرار وجود دارد.

۳-در افراد مبتلا به هیپرتروفی پروستات، احتباس ادرار یا گلوکوم با احتیاط مصرف شود.

عوارض جانبی

یبوست، کاهش تعریق، سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان، بینی، گلو و یا پوست از عوارض شایع دارو می باشند.

تداخل دارويي بلادونا

مصرف همزمان این دارو با بیهوش کننده عمومی، داروهای پایین آورنده فشار خون و مضعف باعث افزایش CNS اثر تضعیفی آنها می‌شود. این دارو همچنین در جذب گریزوفولوین، کینیدین و کتوکونازول تداخل ایجاد می‌کند. این دارو اثر آنتی‌موسکارینی داروهای ضدهیستامینی، دیسوپیرامید، هالوپریدول، فنوتیازین‌ها و تیوگزانتین‌ها را افزایش می‌دهد و با گلیکوزیدهای دیژیتال، گوانتیدین، متوکلوپرامید، ضد دردهای مخدر شبه تریاک و داروهای ضد افسردگ یسه حلقه‌ای تداخل دارد.

نکات قابل توصیه

۱- دارو نیم تا یک ساعت قبل از غذا میل شود.

۲- بلافاصله یک ساعت س از مصرف این دارو از داروهای ضداسید و ضد اسهال استفاده شود.

۳-احتمال بالا رفتن دمای بدن در فعالیت های شدید بدنی پس از مصرف این دارو وجود دارد.

۴- احتمال بروزخشکی دهان، بینی و گلو وجود دارد.

۵-احتمال بروز تاری دید یا خواب آلودگی با مصرف این دارو وجود دارد.

مقدار مصرف

بزرگسالان : ۱۰-۵ میلی لیتر الگزیر سه یا چهار بار در روز یا ۲-۱ قرص ۴-۲ بار در روز مصرف می شود.

کودکان : در کودکان با وزن کمتر از ۹ کیلوگرم ۰/۵ تا ۰/۷۵ میلی لیتر به صورت الگزیر(نوعی فرآوری دارویی) در هر ۶-۴ساعت و کودکان بالای ۹ کیلوگرم تا ۴۵ کیلوگرم از ۲ میلی لیتر تا ۵/۷ میلی‌لیتر در هر ۶-۴ ساعت مصرف تجویز می‌شود.

اشکال دارویی

Tablet، elixir (/۵ ml): Atropin Sulfate ۱۹.۴mcg + Hyosine HBr ۶.۵ mcg + Hyoscyamine Sulfate ۱۰۳.۷ mcg + Phenobarbital ۱۶.۲ mg

مکانیسم اثر

هالوپریدول اثر درمانی خود را عمدتاً با انسداد گیرنده‌های دوپامینی اعمال می‌نماید. گیرنده‌های آلفا-آدرنرژیک و موسکارینی نیز توسط هالوپریدول تا حدودی مسدود می‌شوند.

فارماكوكينتيك

هالوپریدول به صورت خوراکی تا حدود ۶۰% جذب می‌شود. متابولیسم کبدی وسیعی دارد و حداکثر غلظت خونی آن ۶-۲ ساعت پس از مصرف خوراکی ایجاد می‌شود. نیمه عمر این دارو از طریق مصرف خوراکی ۲۷-۱۲، از راه عضلانی ۲۵-۱۷ ساعت و به صورت وریدی ۱۰ تا ۱۹ ساعت می‌باشد. این دارو به میزان زیادی از طریق کلیه و مقداری نیز از طریق صفرا دفع می‌شود.

موارد منع مصرف هالوپریدول

این دارو در موارد ضعف شدید و سمی CNS ناشی از مصرف دارو نباید مصرف شود.

هشدارها

۱. دربیماری‌های قلبی-عروقی، پارکینسون، صرع، حساسیت به هالوپریدول و احتباس ادرار باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

۲. بیماران مبتلا به تیروئید سمی و کودکان، به واکنش‌های دیستونیک و آکاتزی ناشی از مصرف هالوپریدول حساستر هستند.

عوارض جانبی

‌آرامش بیش از حد و خواب‌آلودگی، بی‌ثباتی خلقی‌، کابوس‌های شبانه، بی‌خوابی، تحریک و سرخوشی ممکن است بروز نماید. در مصارف طولانی مدت، دیسکینزی دیررس ممکن است ایجاد شود. آثار ضد موسکارینی نظیر یبوست، خشکی دهان، احتقان بینی، احتباس ادرار و تاری دید نیز به ندرت بروز می‌نماید. عوارض خارج هرمی خصوصاً واکنش‌های دیستونیک و آکاتزی، بخصوص در تیروئید سمی‌ شایع تر می‌باشند. عوارضی از قبیل خستگی، ضعف، گاهگاهی بروز می‌نماید.

تداخل دارويي هالوپریدول

داروهای هوشبر اثر کاهنده فشار خون هالوپریدول را افزایش می‌دهند. ریفامپسیین و کاربامازپین متابولیسم کبدی هالوپریدول را افزایش داده و باعث کاهش غلظت پلاسمایی آن می‌شوند. داروهای ضد افسردگی باعث افزایش اثر ضدموسکارینی هالوپریدول می‌شوند. فلوکستین غلظت پلاسمایی هالوپریدول را افزایش می‌دهد. هالوپریدول احتمالا با کاهش آستانه تشنج، با اثر داروهای ضد صرع مقابله می‌نماید. داروهایی نظیر لیتیم باعث افزایش عوارض خارج هرمی هالوپریدول می‌شوند. مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو ممکن است باعث تشدید اثرات مضعف CNS و تنفس و همچنین اثرات کاهنده فشار خون شود. مصرف همزمان اپی‌نفرین با این دارو ممکن است کاهش فشار و تاکیکاردی را تشدید نماید. اثر درمانی لوودوپا در صورت مصرف همزمان با این دارو ممکن است کاهش یابد.

نکات قابل توصیه

۱. این دارو نباید بیشتر یا کمتر از مقدار توصیه شده مصرف شود.

۲. دوره درمان با دارو باید کامل شود. برای حصول اثرات درمانی، ممکن است چند هفته زمان نیاز باشد.

۳. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، به محض به‌ یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود. نوبت‌های بعدی باید مطابق رژیم درمانی مصرف شوند. از دو برابر کردن مقدار مصرف باید خودداری شود.

۴. قبل از مصرف دارو، ‌باید با پزشک مشورت شود. توصیه می‌شود مصرف دارو به تدریج قطع شود.

۵. از مصرف فرآورده‌های حاوی الکل و سایر فرآورده‌های مضعف CNS با این دارو باید خودداری شود.

۶. به دلیل بروز سرگیجه یا خواب آلودگی، هنگام رانندگی یا کار با ماشین‌آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط کرد.

۷. به دلیل بروز شوک حرارتی، هنگام ورزش یا در هوای گرم و هنگام حمام با آب داغ، باید احتیاط کرد.

۸. در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

اشکال دارویی هالوپریدول

Oral Solution :۲mg (as Lactate)

Injection: ۵mg/ml(as Lactate). ۵۰mg/ml

Scored Tablet : ۰.۵ mg

Scored Tablet: ۲mg

Scored Tablet: ۵ mg

مکانیسم اثر

ایمی پرامین از طریق مهار برداشت مجدد نوراپی‌نفرین و سروتونین توسط پایانه سلول عصبی پیش‌سیناپسی غلظت سیناپسی آن‌ها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌دهد.

فارماكوكينتيك

ایمی پرامین پس از تجویز خوراکی به سرعت و به‌طور کامل جذب می‌شود و دارای متابولیسم گذر اول کبدی بوده و متابولیت فعال آن دزپیرامین‌ می‌باشد. راه دفع دارو کلیوی است و پیوند این دارو به پروتئین بسیار زیاد است. نیمه عمر دارو ۲۵-۱۱ ساعت و زمان لازم برای شروع اثر ضد افسردگی ۳-۲ هفته می‌باشد.

هشدارها

در صورت وجود آسم، اختلال دوقطبی، اختلالات خونی ‌و گوارشی، گلوکوم با زاویه باریک‌، افزایش ‌فشار کره چشم، پرکاری تیروئید، هیپرتورفی پروستات، مشکل کلیوی، اسکیزوفرنی ، حملات تشنجی، حساسیت به داروهای ضد افسردگی سه حلقه‌ای و احتباس ادرار این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

عوارض جانبی ایمی پرامین

خشکی دهان، خواب آلودگی، تاری دید، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، عوارض قلبی-عروقی، حساسیت، اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، تداخل در فعالیت جنسی، تغییرات قند خون، افزایش اشتها و وزن و عوارض اندوکرین مثل ژنیکوماستی، اختلالات خونی و هیپوناترمی از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي ایمی پرامین

مصرف همزمان ایمی پرامین با داروهای ضد آریتمی، خطر آریتمی‌بطنی را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با مهارکننده‌های آنزیمMAO باعث تحریک CNS و بالا رفتن فشار خون می‌شود. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضد صرع مقابله می‌کند. بعضی از داروهای ضد صرع با کاهش غلظت پلاسمایی این دارو، اثر ضد افسردگی آن را کاهش می‌دهند. این دارو اثر پائین آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش می‌دهد و در صورت قطع ناگهانی این دو دارو خطر افزایش فشار خون زیاد می‌شود. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین‌ها باعث افزایش عوارض جانبی آنتی‌موسکارینی‌ می‌شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک ممکن است باعث تشدید عوارض قلبی-عروقی و احتمالا بروز آریتمی، تاکیکاردییا افزایش فشار خون شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد تیروئید ممکن است خطر بروز اگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فرآورده‌های حاوی الکل و سایر داروهای مضعفCNS با این دارو ممکن است باعث بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشار خون شود. سایمتیدین با مهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهد.

نکات قابل توصیه

۱. از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. در صورت نیاز، کاهش مقدار مصرف به تدریج در طول یک دوره حداقل ۴ هفته‌ای باید انجام شود.
۲. در هفته‌های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرار داد.
۳. بیش از یک داروی ضد افسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
۴. برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل دو هفته وقت لازم است.
۵. درمان سالمندان باید با حداقل مقدار شروع شود، زیرا به عوارض جانبی این دارو حساس‌تر هستند.
۶. به علت نیمه‌عمر طولانی دارو تجویز یک‌باره مقادیر آن در موقع خواب، کافی است.
۷. به بیمار باید یاد‌آوری شود که در صورت بروز علائم آنتی‌موسیکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تا حدی تحمل حاصل می‌شود.
۸. در صورت وجود سابقه مصرف مهار کننده‌های آنزیم MAO توسط بیمار، باید دو هفته بعد از قطع آن، مصرف این دارو را آغاز کرد.
۹. در صورت ضرورت مصرف دارو‌های مهار‌کننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع این دارو و شروع مصرف داروی جدید فاصله ایجاد شود.
۱۰. این دارو با ایجاد خواب‌آلودگی ممکن است بر اعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند مانند رانندگی، تأثیر بگذارد.
۱۱. دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه ‌شده مصرف شود.
۱۲. در صورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، اگر رژیم درمانی به صورت چند نوبت در روز می‌باشد، به محض به یادآوردن آن نوبت باید مصرف شود، مگر اینکه تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود. اگر رژیم درمانی به صورت مصرف در هنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت شود.
۱۳. به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه و هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط کرد.
۱۴. با مصرف این دارو خشکی‌دهان ممکن است بروز نماید. در صورت تداوم این عارضه به مدت بیش از دو هفته باید به پزشک مراجعه کرد.
۱۵. احتمال بروز حساسیت به نور با مصرف این دارو وجود دارد. لذا ضروری است از پوشش ضد آفتاب استفاده شود.
۱۶. بیمار باید ۷-۳ روز پس از قطع مصرف دارو تحت نظر باشد.
۱۷. در صورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.

اشکال دارویی ایمی پرامین
Coated Tablet:۱۰mg . ۲۵mg . ۵۰mg
Injection: ۲۵ mg/۲ml

فارماكوكينتيك

سیتالوپرام به راحتی از طریق دستگاه گوارشی جذب شده و حداکثر غلظت پلاسمایی آن پس از ۴-۲ ساعت از مصرف خوراکی دارو حاصل می شود. بطور وسیعی در بدن پخش می شود و میزان باند پروتئینی آن پایین است.

هشدارها

در بیماران مسن دوز دارو بایستی در پایین ترین دامنه درمانی که حداکثر ۴۰ میلی گرم در روز است نگاه داشته شود. این دارو بایستی به تدریج قطع شود تا خطر علائم ترک کاهش یابد.
در بیماران دچار اختلالات کبدی بایستی دوز دارو در پایین ترین حد دامنه درمانی قرار گیرد. مثلاً در افسردگی دوز معمول بایستی در حد ۲۰ میلی گرم روزانه نگاه داشته شود.
اگرچه اطلاعات کافی در مورد میزان مجاز دوز تجویزی در بیماران دچار اختلال شدید کلیوی وجود ندارد ولی در بیماران با اختلال کلیوی خفیف تا متوسط نیازی به تنظیم دوز نیست.

عوارض جانبی سیتالوپرام

همانند سایر SSRIS هاست اگر چه افزایش اشتها و وزن نیز با سیتالوپرام گزارش شده است.

تداخل دارويي

همانند فلوکستین است.

فارماكوكينتيك

آلپرازولام پیرو تجویز خوراکی به خوبی از دستگاه گوارش جذب می‌شود. نیمه عمر دارو بین ۱۱ تا ۱۵ ساعت است و به میزان ۷۰-۸۰% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود.

هشدارها

۱. این دارو در درمان کوتاه مدت (فقط به مدت ۴-۲ هفته) اضطراب شدید و ناتوان کننده که با بی‌خوابی یا اختلالات سایکوتیک همراه است، مصرف می‌شود.
۲. با مصرف این دارو در بیمارانی که سابقه وابستگی به دارو داشته و یا دارای اختلال شدید شخصیتی هستند، احتمال وابستگی وجود دارد.
۳. این دارو در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
مسمومیت شدید با الکل همراه با علائم حیاتی ضعیف شده، اغماء، شوک، گلوکوم حاد با زاویه بسته یا استعداد ابتلاء به آن، میاستنی گراو، انسداد مزمن و شدید تنفسی.
۴. بنزودیازپین‌ها ممکن است سبب ضعف تنفسی به ویژه در افراد سالخورده، به شدت بیمار یا جوانان شود. در این موارد کاهش مقدار مصرف دارو ممکن است ضروری باشد.
۵. مصرف طولانی مدت یا مقادیر زیاد بنزودیازپین‌ها خطر بروز وابستگی‌‌های روانی و جسمی را افزایش می‌دهد. با وجود این، علائم قطع مصرف مانند حملات تشنجی حتی پس از مصرف کوتاه مدت آلپرازولام با مقادیر معمولی گزارش شده است.

عوارض جانبی آلپرازولام

خواب آلودگی، سردرد، سر گیجه، افسردگی، توهم، اختلال دید، تاکیکاردی، هیپوتانسیون، درد قفسه سینه، تهوع، درد شکم، یبوست و اختلالات جنسی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

الف- در صورت مصرف همزمان آلپرازولام با دیگر داروهای تضعیف کننده سیستم اعصاب مرکزی (ضد افسردگی ها، آنتی هیستامین ها، نارکوتیک ها) اثر تضعیف کنندگی دارو بر سیستم اعصاب مرکزی (سداسیون) و دپرسیون تنفسی و کاردیو وسکولار تشدید خواهد شد.
ب- در صورت مصرف همزمان این دارو با فلووکسامین، به علت افزایش غلظت پلاسمایی آلپرازولام باید دوز دارو را کاهش داد.

نکات قابل توصیه

۱. این دارو نباید بیش‌تر از مقدار توصیه شده مصرف شود.
۲. در صورتی که پس از چند هفته، اثربخشی دارو کاهش یافت، از افزایش مقدار مصرف بدون مشورت با پزشک باید خودداری شود.
۳. به منظور کاهش احتمال بروز علائم قطع مصرف، مصرف این دارو باید به تدریج قطع شود.

مقدار مصرف آلپرازولام

در درمان اضطراب: ۲۵۰ تا ۵۰۰ mcg، به فرم خوراکی ۳ بار در روز و در صورت لزوم تا دوز ۳ تا ۴ میلی‌گرم روزانه افزایش دوز امکان پذیر است.
در درمان حملات ترس: ۱ تا ۲ میلی‌گرم به فرم خوراکی ۳ بار در روز و در صورت لزوم تا دوز ۱۰mg روزانه افزایش دوز امکان پذیر است.

مکانیسم اثر

به نظر می‌رسد که اثر این دارو در کاهش فشار خون، به علت تبدیل آن به آلفا-متیل نوراپی‌نفرین باشد. آلفا-متیل نوراپی‌نفرین از طریق مرکزی سبب کاهش عبور جریان سمپاتیک و در نتیجه کاهش فشار خون می‌شود.

فارماكوكينتيك

جذب متیل دوپا از مجرای گوارش متغیر است. میتل دوپا به طور گسترده در نرونهای آدرنرژیک مرکزی به آلفا-متیل نوراپی‌نفرین تبدیل می‌شود. نیمه عمر آن در افراد سالم در مرحله آلفا ۱.۷ ساعت و در افراد مبتلا به بی‌ادراری در مرحله آلفا ۳.۶ ساعت می‌باشد. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر پس از مصرف مقدار واحد ۶-۴ ساعت و پس از مصرف مقادیر متعدد ۳-۲ روز است. طول اثر دارو با مصرف یک مقدار واحد خوراکی ۲۴-۱۲ است و با مصرف مقادیر متعدد ۴۸-۲۴ ساعت است. متیل دوپا از طریق کلیه دفع می‌شود.

موارد منع مصرف متیل دوپا

متیل دوپا در بیماری فعال کبد (هپاتیت حاد و سیروز فعال)، نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- درصورت سابقه کم‌خونی همولیتیک ناشی از بیماری خودایمنی، سابقه بیماری کبدی همراه با مصرف قبلی متیل دوپا و مشکل کلیوی و فئوکروموسیتوم این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- آزمون کومبس ممکن است در ۲۰ درصد بیماران تحت درمان با دارو مثبت شود که این حالت می‌تواند با آزمون سازگاری متقابل خون‌های دهنده و گیرنده تداخل نماید.
۳- در طول مصرف دارو، شمارش سلول‌های خون و آزمون فعالیت کبد ممکن است ضروری باشد.
۴- اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم در طول درمان با این دارو ضروری است.

عوارض جانبی متیل دوپا

خشکی دهان، تسکین، افسردگی، خواب‌آلودگی،‌ اسهال،‌ احتباس مایعات، کاهش توانایی جنسی، آسیب کبدی، کم‌خونی همولیتیک، سندرم شبه اریتماتوز،پارکینسون، بثورات جلدی و گرفتگی بینی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان متیل دوپا با داروهای بیهوش‌کننده عمومی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون متیل دوپا را افزایش دهد. مصرف همزمان متیل دوپا با داروهای مهارکننده مونوآمین اکسیداز، ممکن است باعث تحریک‌پذیری بیش از حد شود. در صورت همزمان فنیل افرین با متیل دوپا، ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون متیل دوپا کاهش و اثر بالابرنده فشار خون فنیل افرین افزایش یابد.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند بلکه آن را کنترل می‌کند. از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- از مصرف سایر داروها به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
۴- در صورت بروز تب، مراجعه به پزشک ضروری باشد.
۵- برای به حداقل رساندن اثر تسکین بخشی متیل دوپا، هرگونه افزایش در مقدار مصرف دارو باید در نوبت عصر انجام گیرد.
۶- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد در این صورت مقدار مصرف نوبت بعدی نباید دو برابر شود.
۷- هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط کرد.

اشکال دارویی متیل دوپا

Scored Film Coated Tablet: ۲۵۰mg

مکانیسم اثر

پرازوسین یک داروی مسدودکننده گیرنده آلفا-آدرنرژیک پس‌سیناپسی است که باعث انبساط عروق و کاهش مقاومت محیطی می‌شود، ولی به طور کلی اثر کمی بر روی برون‌ده قلبی دارد. این دارو در نارسایی احتقانی قلب، با کاهش مقاومت سیستمیک،‌ کاهش پیش‌بار و پس‌بار و درنتیجه بهبود برون‌ده قلب عمل می‌نماید.

فارماكوكينتيك

پرازوسین از طریق مجرای گوارش به خوبی جذب می‌شود. متابولیسم آن احتمالاً کبدی است. نیمه عمر دارو ۳-۲ ساعت است که در ناریایی احتقانی قلب، ممکن است به بیش از دو برابر برسد. اثر کاهنده فشار خون پس از یک نوبت مصرف دارو، طی دو ساعت و در نارسایی احتقانی قلب، خیلی سریع ظاهر می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج غلظت این دارو ۳-۱ ساعت است. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر کاهنده فشار خون پس از مصرف مقدار واحد ۴-۲ ساعت است. در نارسایی احتقانی قلب، این زمان یک ساعت است. این دارو عمدتاً از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود.

هشدارها

۱- این دارو در بیماران مبتلا به بیماری‌های شدید قلبی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- اولین مقدار مصرف دارو، ممکن است باعث کلاپس ناشی از کاهش فشار خون شود.
۳- در طول درمان نارسایی احتقانی قلب، ممکن است نسبت به اثر پرازوسین تحمل ایجاد شود.
۴- اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم طی مصرف دارو، ضرورت دارد.
۵- مقدار مصرف دارو باید براساس پاسخ فشار خون و نیاز هر بیمار تنظیم شود.

عوارض جانبی

افت فشار خون در حالت ایستاده، ناشی از اولین مقدار مصرف، ۳۰ دقیقه تا ۲ ساعت پس از مصرف ایجاد شده و ممکن است شدید باشد. سرگیجه یا منگی، به خصوص هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته. درد قفسه سینه، از حال رفتن ناگهانی، ضربان نامنظم قلب، تنگی نفس، تورم پا یا قسمت تحتانی ساق پا و افزایش وزن با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي پرازوسین

اثر کاهنده فشار خون پرازوسین ممکن است در صورت مصرف همزمان با داروهای ضد درد و ضد التهاب غیر استروئیدی، به خصوص ایندومتاسین، استروژن‌ها یا داروهای مقلد سمپاتیک کاهش یابد. مصرف همزمان پرازوسین با دوپامین ممکن است باعث خنثی شدن اثر دوپامین در ایجاد انقباض عروق محیطی شود. مصرف همزمان افدرین با این دارو ممکن است باعث کاهش اثر افدرین در افزایش فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- دارو باید حتی در مواقعی که احساس بهبودی می‌شود، مصرف شود.
۲- این دارو زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌کند. مصرف دارو ممکن است برای تمام عمر ضروری باشد.
۳- هنگام برخاستن از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط شود.
۴- در صورت بروز سرگیجه یا منگی به ویژه پس از مصرف مقدار شروع دارو، باید احتیاط شود.
۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.
۶- هنگام رانندگی یا کار با وسایلی که نیاز به هوشیاری دارند، احتیاط شود.
۷- از مصرف سایر داروها، به ویژه داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، بدون مشورت با پزشک باید خودداری شود.

اشکال دارویی پرازوسین
Tablet: ۱mg(asHCI)
Scored Tablet: ۵mg (as HCI)

دیلتیازم به خوبی از طریق مجرای گوارش جذب می‌شود و به دلیل متابولیسم عبور اول از کبد، فراهمی زیستی آن تقریباً ۴۰ درصد می‌باشد. فراهمی زیستی با مصرف طولانی مدت و افزایش مقدار مصرف، افزایش می‌یابد. پیوند این دارو به پروتئین‌های پلاسما زیاد می‌باشد. نیمه عمر این دارو پس از مصرف یک مقدار واحد خوراکی ۳۰-۲۰ دقیقه و برای مقادیر مصرف تکراری و زیاد، تقریباً ۵ تا ۸ ساعت می‌باشد. نیمه عمر آن از راه تزریقی نیز تقریباً ۳.۴ ساعت است. اثر دیلتیازماز راه تزریقی طی ۳ دقیقه ( به منظور کاهش سرعت ضربان قلب یا تبدیل تاکی کاردی فوق بطنی حمله‌ای به ریتم سینوسی) و با مصرف قرص‌های معمولی پس از ۶۰-۳۰ دقیقه شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر با مصرف مکرر از راه خوراکی حدود ۲ هفته است و با تزریق سریع وریدی ۷-۲ دقیقه است. طول اثر دارو از راه خوراکی ۸-۴ ساعت، از راه تزریق سریع وریدی ۳-۱ ساعت و از راه انفوزیون مداوم وریدی ۱-۰.۵ ساعت است.

موارد منع مصرف دیلتیازم

این دارو در انسداد درجه ۲ یا ۳ دهلیزی بطنی ( مگر در مواردی که از ضربان‌ساز مصنوعی استفاده شده باشد)، کاهش شدید فشار خون، نارسایی عملکرد گره سینوسی-دهلیزی و سندرم Wolf – Parkinson – White همراه با فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- مقدار مصرف دیلتیازم در بیمارن مبتلا به مشکل کلیوی و کبدی باید کاهش داده شود.
۲- این دارو در صورت وجود برادیکاردی شدید، نارسایی قلبی، شوک کاردیوژنیک، انفارکتوس حاد میوکارد همراه با احتقان ریوی و حساسیت به داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی با احتیاط فراوان مصرف شود.
۳- اندازه‌گیری فشار خون،‌ انجام آزمون ECG و اندازه‌گیری ضربان قلب در طول مصرف دارو ضروری است.

عوارض جانبی دیلتیازم

برادیکاردی، انسداد سینوسی-دهلیزی و دهلیزی – بطنی،‌ کاهش فشار خون، کسالت، سردرد، اختلالات گوارشی، برافروختگی و احساس گرما، ورم مچ پا از عوارض جانبی مهم دارو می‌باشند.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند. بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- کاهش دفعات بروز درد قفسه سینه ممکن است بیمار را تشویق به فعالیت بیش از حد کند. بنابراین، در مورد میزان تمرینات بدنی باید با پزشک مشورت شود.
۴- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سپماتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.
۵- نبض بیمار باید کنترل شود و در صورتی که کمتر از ۵۰ بار در دقیقه باشد، مراجعه به پزشک ضروری است.
۶- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، در این صورت مقدار مصرف بعدی نیز نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی دیلتیازم
Film-Coated-Scored Tablet: ۶۰mg
ForInjection: ۱۰۰mg
Capsule(SR): ۱۲۰mg
Coated Tablet(SR): ۱۲۰mg

فارماكوكينتيك

جذب هیدروکلروتیازید پس از مصرف خوراکی نسبتاً سریع است. این دارو به صورت تغییر نیافته و تقریباً به طور کامل از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود. نیمه عمر هیدروکلروتیازید ۶.۵ تا ۸.۱۴ ساعت می‌باشد و اثر مدری آن پس از ۲ ساعت شروع می‌شود. زمان لازم برای رسیدن به اوج اثر دارو ۴ ساعت و طول اثر آن ۱۲-۶ ساعت است. اثر کاهنده فشار خون این دارو پس از ۴-۳ روز ممکن است ظاهر شود، ولی برای رسیدن به اثر مطلوب ممکن است تا ۳ الی ۴ هفته زمان لازم باشد.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود بی‌ادراری یا مشکل کلیوی و در نوزادان مبتلا به یرقان باید با احتیاط فراوان مصرف شود.

۲- اندازه‌گیری فشار خون در طول درمان با این دارو در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی هیدروکلروتیازید

کاهش فشار خون وضعیتی، اختلالات خفیف گوارشی، کاهش توانایی جنسی، کمی پتاسیم، منیزیم و سدیم خون، زیادی کلسیم خون، آلکالوز همراه کمی کلرور خون، زیادی اسیداوریک خون، نقرس، افزایش قند خون و کلسترول پلاسما با مصرف دارو گزارش شده است.

نکات قابل توصیه

۱- این دارو زیادی فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید، از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۲- احتمال بروز کمی پتاسیم خون وجود دارد. بنابراین ممکن است مصرف پتاسیم اضافی در رژیم غذایی لازم باشد. بدون مشورت پزشک، رژیم غذایی نباید تغییر یابد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند باید خودداری شود.

۴- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً نوبت مصرف بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی هیدروکلروتیازید

Scored Tablet: ۵۰mg

فارماكوكينتيك

جذب گوارشی انالاپریل حدود ۶۰ درصد است. این دارو پس از متابولیسم، به متابولیت فعال تبدیل می‌شود. اثر دارو پس از یک ساعت شروع می‌شود و پس از ۶-۴ ساعت به اوج خود می‌رسد. این دارو به میزان ۶۰ درصد از طریق کلیه و ۳۳ درصد از طریق مدفوع دفع می‌شود.

موارد منع مصرف انالاپریل

این دارو در بیماری کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- این دارو در صورت وجود سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی باید با احتیاط فراوان مصرف شود.
۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذای شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین II به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود، علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف داروهای مهار کننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.
۳- در طول درمان با این دارو، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی انالاپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، ناراحتی گلو، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل در کلیه، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی و حساسیت مفرط و اختلالات خونی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده، اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون انالاپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز افزایش پتاسیم خون بالا می رود. در صورت مصرف همزمان انالاپریل با داروهای مدر نگهدارنده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز افزایش پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون انالاپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم با انالاپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر یا انالاپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف همزمان این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.
۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، بلکه آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف این دارو ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.
۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک، که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.
۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.
۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت مقدار مصرف بعدی نباید دو برابر شود.

اشکال دارویی انالاپریل
‏Tablet: ۵mg، ۲۰mg

موارد منع مصرف کاپتوپریل

کاپتوپریل در بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی-عروقی و تنگی آئورت نباید مصرف شود.

هشدارها

۱- در موارد زیر این دارو باید با احتیاط فراوان مصرف شود: افراد دارای سابقه آنژیوادم، زیادی پتاسیم خون، تنگی شریان کلیه، پیوند کلیه و مشکل کلیوی.

۲- در بیمارانی که تحت رژیم غذایی شدیداً کم‌نمک قرار داشته یا دیالیز می‌شوند، کاهش ناگهانی در میزان آنژیوتانسین ll به علت مصرف داروهای مهارکننده ACE ، ممکن است باعث کاهش ناگهانی و شدید فشار خون شود. علاوه بر این خطر نارسایی کلیه ناشی از مصرف دروهای مهارکننده ACE در بیمارانی که سدیم و حجم خون آنها کاهش یافته یا در بیمارانی که مبتلا به نارسایی احتقانی قلب هستند، افزایش می‌یابد.

۳- در طول درمان زیادی فشار خون با کاپتوپریل، اندازه‌گیری فشار خون در فواصل منظم ضروری است.

عوارض جانبی کاپتوپریل

کاهش فشار خون، سرگیجه، سردرد، تهوع(و گاهگاهی استفراغ)، کرامپ عضلانی، خشکی مداوم دهان، سرفه، تغییرات صدا و حس چشایی، التهاب مخاط دهان، سوء هاضمه، درد شکم، مشکل کلیوی، افزایش پتاسیم خون، آنژیوادم، کهیر، بثورات جلدی، حساسیت مفرط و اختلالات خونی از عوارض مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي

مصرف همزمان این دارو با داروهای بیهوش‌کننده،‌ اثر کاهنده فشار خون را افزایش می‌دهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی ممکن است اثر پایین‌آورنده فشار خون کاپتوپریل را کاهش داده و خطر نارسایی کلیه را افزایش دهد. در صورت مصرف همزمان این دارو با سیکلوسپورین، خطر بروز زیادی پتاسیم خون افزایش می‌یابد. در صورت مصرف همزمان کاپتوپریل با داروهای مدر نگه‌درانده پتاسیم و مکمل‌های پتاسیم، احتمال بروز زیادی پتاسیم خون وجود دارد. همچنین داروهای مدر ممکن است باعث افزایش اثر کاهنده فشار خون، کاپتوپریل شوند. در صورت مصرف همزمان لیتیم یا کاپتوپریل، دفع لیتیم کاهش یافته و غلظت آن در پلاسما افزایش می‌یابد. مصرف همزمان الکل و داروهای مدر با کاپتوپریل ممکن است باعث تشدید اثرات کاهنده فشار خون شود.

نکات قابل توصیه

۱- مصرف این دارو حتی در صورت احساس بهبودی باید ادامه یابد.

۲- این دارو افزایش فشار خون را درمان نمی‌کند، اما آن را کنترل می‌نماید. از این رو مصرف آن ممکن است تا آخر عمر ضروری باشد.

۳- از مصرف سایر داروها، به خصوص داروهای مقلد سمپاتیک که نیاز به نسخه ندارند، باید خودداری شود.

۴- طی مصرف این دارو، رعایت رژیم غذایی و محدودیت مصرف سدیم اهمیت دارد.

۵- در صورت فراموش شدن یک نوبت مصرف دارو، به محض به یاد آوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگر این که تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد. در این صورت از دو برابر کردن مقدار مصرف دارو باید خودداری شود.

اشکال دارویی کاپتوپریل

Tablet: ۲۵ mg، ۵۰mg

مکانیسم اثر

آملودیپین باعث مهار انتقال کلسیم به داخل سلول‌های عضله قلب و عضلات صاف جدار عروق می‌شود.

فارماكوكينتيك

آملودیپین پس از تجویز به فرم خوراکی به خوبی جذب می‌شود. فراهم زیستی دارو حدود ۶۵-۶۰% است. دارو به میزان ۹۷.۵% به پروتئین‌های پلاسما متصل می‌شود. نیمه عمر دارو ۳۵ تا ۵۰ ساعت است و به طور وسیعی در کبد متابولیزه می‌شود.

موارد منع مصرف آملودیپین

در صورت بروز بیش حساسیتی نباید از این دارو استفاده کرد.

عوارض جانبی آملودیپین

سردرد، سرگیجه، بی‌خوابی، برافروختگی، تپش قلب، درد قفسه سینه، تهوع، درد شکم، یبوست و تب از عوارض جانبی مصرف این دارو هستند.

تداخل دارويي آملودیپین

۱- مصرف همزمان این دارو با آدنوزین خطر بروز برادیکاردی را افزایش می‌دهد.

۲- مصرف همزمان این دارو با گریپ فوروت سطح خونی آملودیپین را افزایش می‌دهد.

نکات قابل توصیه

۱- پزشک، داروساز، پرستار یا دندانپزشک خود را از مصرف این دارو مطلع سازید.
۲- برای جلوگیری از احساس سرگیجه، نشستن و برخاستن به آرامی‌ انجام شود.
۳- فشار خون خود را به طور منظم چک کنید.
۴- به ندرت ممکن است در شروع این دارو یا با افزایش دوز آن احساس درد قفسه سینه پیدا کنید. در صورت بروز با پزشک خود مشورت کنید.
۵- در صورت بارداری یا شیردهی یا قصد به آن به پزشک اطلاع دهید.

مکانیسم اثر لوراتادین

اثرات آنتی هیستامین در لوراتادین به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرنده H۱است. کاربرد آن در کاهش علائم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین بر برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماكوكينتيك

نیمه عمر آن ۳ تا ۲۰ساعت است. زمان لازم برای شروع اثر آن ۱ تا ۳ ساعت و طول مدت اثر آن حدود ۲۴ ساعت است. متابولیسم دارو کبدی است و به متابولیت فعال تبدیل می‌شود.

اشکال دارویی لوراتادین

Tablet: ۱۰mg
Syrup:۱ mg/ ml.

موارد استفاده کلماستین

کلماستین در درمان علامتی رینیت آلرژیک فصلی یا دایمی التهاب آلرژیک ملتحمه، خارش ناشی از واکنش های آلرژیک و کهیر و به عنوان درمان کمکی شو ک آنلافیلاکتیک به کار می رود.

مکانیسم اثر

اثر ضد آلرژی آن ناشی از رقابت با هیستامین برای اتصال به گیرنده های H۱ است .

فارماكوكينتيك

کلماستین به خوبی از طریق تزریق یا خوراکی جذب می شود. متابولیسم آن کبدی استو زمان شروع اثر شکل خوراکی آن بین ۶۰- ۱۵ دقیقه است و طول مدت اثر آن حدود ۱۲ ساعت می باشد که از راه کلیوی دفع می شود.

هشدارها

احتمال بروز سرگیجه، اختلال شناخت و کاهش فشار خون ناشی از مصرف این دارو در بیماران سالخورده بیشتر است .

عوارض جانبی کلماستین

عوارض شایع آن شامل خواب آلودگی و غلیظ شدن تر شحات نایژه است.

تداخل دارويي

در صورت مصرف همزمان با دارو های پایین آورنده فشار خون و دارو های مضعف CNS ممکن است اثر آنها افزایش یابد. مصرف این دارو با داروهای سمی برای گوش ممکن است علایم مسمومیت گوشی آنها از جمله وزوز گوش را بپوشاند.

نکات قابل توصیه

۱- به منظورکاهش تحریک گوارشی، این دارو همراه با غذا، آب یا شیر مصرف شود .
۲- احتمال بروز خواب آلودگی بعد از مصرف این دارو وجود دارد. بنابرین از کار با آلاتی که نیازمند هوشیاری است، مانند رانندگی خوداری شود.

اشکال دارویی کلماستین
Tablet:۱mg
Injection:۲mg/۲ml

مکانیسم اثر

اثرات آنتی‌هیستامین این دارو به علت رقابت با هیستامین در اتصال به گیرندهH۱ است. کاربرد آن در کاهش علایم ناشی از آسم آلرژیک ممکن است به دلیل جلوگیری از اثرات انقباضی هیستامین در برونش‌ها در این بیماران باشد.

فارماكوكينتيك

اثر  ستریزین حداکثر یک ساعت بعد از مصرف ظاهر می‌شود. در صورت مصرف با غذا سرعت جذب دارو کاهش می‌یابد.

نکات قابل توصیه 

این دارو ممکن است باعث منگی شود.

مقدار مصرف ستریزین

در بزرگسالان به عنوان آنتی هیستامین مقدار ۵ تا ۱۰ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.
کودکان: در کودکان ۶-۲ سال ۲/۵ میلی گرم روزانه تا حداکثر ۵ میلی‌گرم روزانه مصرف می‌شود.

اشکال دارویی ستریزین

F.S.Tablet:۵mg
F.S.Tablet:۱۰mg

مکانیسم اثر

به نظر می‌رسد که اثر این دارو به واسطه افزایش جریان خون جلدی ناشی از گشادی عروق، تحریک فولیکول‌های مو از وضعیت استراحت به رشد فعال و تحریک سلول‌های فولیکول مو باشد.

فارماكوكينتيك

مقدار ناچیزی از مینوکسیدیل موضعی از طریق پوست سالم جذب می‌شود. ۳/۹-۱/۶% از کل داروی استعمال شده، به صورت سیستمیک جذب می‌شود و چنانچه دارو بر پوست ملتهب به کار برده شود جذب افزایش می‌یابد. اثر دارو حداقل چهار ماه پس از شروع درمان دو بار در روز با داروی ۲% و دو ماه برای داروی ۵% شروع شده و طی یک سال به حداکثر می‌رسد. به نظر می‌رسد که ۴-۳ ماه پس از قطع درمان، موهای جدید حاصل از درمان شروع به ریزش نمایند و پیشرفت ریزش مو مجدداً از سر گرفته شود. تقریباً ۹۵% از دارویی که به طور سیستمیک جذب شده است طی چهار روز از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.

هشدارها

۱- در صورت وجود بیماری‌های قلبی-عروقی، افزایش فشار خون، التهاب یا جراحت پوست از قبیل پسوریازیس پوست سر یا آفتاب‌ سوختگی شدید دارو باید با احتیاط مصرف شود.
۲- فشار خون،‌ ضربان قلب و وزن بیماران تحت درمان با مینوکسیدیل موضعی را باید تحت نظر قرار داد.
۳- مصرف مکرر مینوکسیدیل موضعی ممکن است منجر به جذب سیستمیک آن و بروز عوارض جانبی شود

عوارض جانبی مینوکسیدیل

بروزمشکلات نادری همچون واکنش آلرژیک (بثورات جلدی و ورم صورت)، خارش، تشدید طاسی، سوختن پوست سر، سرگیجه، اگزما، التهاب فولیکول‌ها، سردرد، کاهش توانایی جنسی، خستگی، اختلالات بینایی، احتباس آب و سدیم و کاهش دقت بینایی با مصرف این دارو گزارش شده است.

تداخل دارويي

مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی با فرآورده‌های حاوی کورتیکواستروئیدها، مشتقات نفتی و یا رتینوئیدها ممکن است با افزایش نفوذپذیری استراتوم کورنئوم باعث تشدید جذب جلدی دارو شود. مصرف همزمان مینوکسیدیل موضعی و سیستمیک به دلیل احتمال جذب سیستمیک داروی موضعی، ممکن است خطر سمیت آن را افزایش دهد.

نکات قابل توصیه

۱- به دلیل خطر جذب سیستمیک، دارو بیشتر از مقادیر و دفعات توصیه شده و یا بر سایر نقاط بدن استعمال نشود.
۲- از استعمال سایر فرآرده‌های پوستی بر نواحی تحت درمان با دارو اجتناب شود.
۳- از تماس دارو با چشم‌ها، بینی یا دهان خودداری شود. در صورت تماس اتفاقی، نواحی آلوده با مقادیر زیاد آب شستشو داده شوند.
۴- دست‌های آغشته به دارو بلافاصه پس از استعمال شستشو داده شوند. برای تسریع در خشک کردن موها از سشوار استفاده نشود.
۵- ریزش مو ممکن است تا دو هفته پس از شرع درمان ادامه یابد ولی چنانچه بیشتر ادامه یافت، باید به پزشک اطلاع داده شود. چنانچه رشد مو پس از گذشت ۴ ماه از شروع درمان بهتر نشد، ادامه درمان باید مورد تجدید نظر قرار گیرد.

مقدار مصرف

بزرگسالان تا سن ۶۵ سالگی: بدون توجه به میزان نواحی بدون مو، یک تا حداکثر دو میلی‌لیتر از محلول ۲% دو بار در روز بر فرق سر استعمال می‌شود.

اشکال دارویی مینوکسیدیل

Topical Solution: ۲%، ۵%